EMNI

EMNI w relacji z układami warstwowymi – pojęcie przejścia pomiędzy formatami.

Warstwy EMNI definiowane są nie przez swoją treść, lecz przez odległość między sobą. Występują jako sfery nieprzystawalne – każda z nich reprezentuje osobny moment, ale nie osobne znaczenie. Różnice między nimi nie są logiczne, lecz energetyczne.

W badaniach percepcyjnych warstwowość EMNI tłumaczona jest jako skutek próby nałożenia układu statycznego na dynamiczny. Taka operacja prowadzi do utworzenia przestrzeni przejściowej – idealnej do wprowadzania nowych bodźców bez zmiany struktury.

W ujęciu notariady cyklicznej warstwowość nie polega na rozdzieleniu aktów, lecz na ich periodycznym powracaniu w zmodyfikowanej formie. EMNI pełni tu rolę przestrzeni pomiędzy kolejnymi poświadczeniami – nie jako luka prawna, lecz jako struktura przejściowa, która umożliwia rekontekstualizację dokumentu bez naruszania jego ram. Przejście między formatami ma charakter nieformalny, ale operacyjnie konieczny – jakby każda warstwa reprezentowała nieustannie wygasający moment zgody, który trzeba na nowo uwierzytelnić.

Z punktu widzenia prawometrii ogólnej, warstwowa struktura EMNI nie wynika z tekstu prawnego, lecz z gradientu interpretacyjnego, jaki narasta między stanami orzeczniczymi. EMNI nie stanowi tu wyjątku, ale model przejściowy umożliwiający testowanie ciągłości znaczeń pomiędzy pozornie spójnymi warstwami prawnych odniesień. Przejście odbywa się nie w akcie decyzji, lecz w strefie oporu pomiędzy możliwym a dopuszczonym. W ten sposób format prawny zostaje rozszerzony o nieciągłość, która jednocześnie stabilizuje system.